Ziet Hem – wie? – de Bruidegom.
Ziet hem – hoe? – zoals een lam.
Ziet dan – wat? – ziet Zijn geduld…
Zo opent het koor Bachs Matthäus Passion, waarin de uitdrukking van zelfbewustzijn en emotionele geladenheid aan de orde is. Wat is dat eigenlijk, mens-zijn? Heeft het een betekenis die verder reikt dan het anekdotische van cultuur en tijd? Maakt de mens het leven of ondergaat hij het? Is de mens toeschouwer of veeleer acteur? Of moeten wij veeleer de mens als eeuwig slachtoffer zien, of misschien zelfs als zijn eigen vijand? De kijk op het mens-zijn hangt enorm af van morele en ethische keuzes.
Tal van filosofen, wetenschappers en theologen blijven zich afvragen wat het betekent om jou te zijn, hoe jij verschilt van anderen en wat jou tot de unieke persoon maakt die je wel degelijk bent!
En die reflectie Ik en de ander heeft Gerrit D’Hooge de voorbije decennia ook plastisch onderzocht en vertaald in een cyclus van portretten met nadruk op de dualiteit tussen de karakteristieke gelijkenissen van een gelaat en de emotionaliteit ervan. Denk maar aan de vele interpretaties van de glimlach van de Mona Lisa. Tijdens zijn talloze reizen naar Australië, Oceanië en Azië heeft hij de mens, type en temperament, bekeken, vergeleken, bestudeerd, geïnterpreteerd, een eigen typologie van het gelaat ontwikkeld. Interessant is de dialoog met maskers en godenbeelden uit deze werelddelen, waardoor een expressief fysiognomiek beeldverhaal ontstaat en waarbij de blik van de ogen een leven verraadt, een lot, een drama of een jubel, een lach of een traan.
Het gezicht, spiegel van de ziel krijgt in deze presentatie een identiteit.
Tekst geschreven door dhr. Freddy Huylenbroeck
